Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015

Ήσυχες Αναμνήσεις

Βρίσκοντας τυχαία ένα τραγούδι του Μάνου Λοΐζου στην αρχική σελίδα του Facebook μου , μου ήρθε κατευθείαν στο μυαλό το σχολείο μου. Είναι μου φαίνεται σαν να μην αποφοίτησα ποτέ. Σαν να βρίσκομαι σε μια παύση και σε λίγο καιρό θα ξανά ξυπνήσω νωρίς για να ετοιμαστώ και να πάω στο μάθημα μου.

Να αυτές τις μέρες ήταν που ετοιμαζόμασταν για την 28η Οκτωβρίου. Και δώσ' του πρόβες για την παρέλαση , και δώσ' του πρόβες για τις εκδηλώσεις. Οι καλύτερες ώρες φυσικά , αφού χάναμε το μάθημα. Νομίζω πως ποτέ δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία στα τραγούδια που λέγαμε , απλά μαθαίναμε να ακολουθούμε τον καθηγητή και μετά ο ένας τον διπλανό του.

Σαν να έτρεξαν μου φαίνεται εκείνα τα τόσο όμοια χρόνια...
 
Πιστεύω πως η ευτυχία στην ζωή μας βρίσκεται στις μικρές μας στιγμές. Τόσο μικρές που πολλές από αυτές δεν μπορούμε καν να τις καταλάβουμε όταν τις ζούμε. Έτσι και τώρα , αφού πέρασαν αυτές οι ανιαρές για μένα στιγμές αναπολώ αυτή την ηρεμία που είχαν. Τόσο σιωπηλές , τόσο ήσυχες , αποτυπωμένες μέσα στο κεφάλι μου.

Λέω πολλές φορές πώς θα ήθελα να επιστρέψω εκεί. Έστω για μία μέρα ή για λίγες ώρες. Ψέμματα... Δεν το θέλω. Θα λερώσω τις αθώες στιγμές μου. Δεν έχει να κάνει μόνο με το μέρος , δεν έχει να κάνει μόνο με τούς ανθρώπους που τις μοιράστηκα , δεν έχει να κάνει μόνο με εμένα...
Είναι όλα μαζί ! Ακόμη και αν μαζευτούμε στο ίδιο μέρος όλοι όσοι ήμασταν τότε , οι στιγμές δεν θα μοιάζουν ούτε στο ελάχιστο. Γιατί ;
Γιατί δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος που ήμουν τότε , δεν θα είναι κανείς ο ίδιος που ήταν τότε. Δεν μπορεί να είναι , μα και δεν πρέπει να είναι.

Νομίζω πως λίγο ή πολύ όλοι έχουμε περιόδους που θυμόμαστε και έτσι μέσα σε δευτερόλεπτα χανόμαστε μέσα στις αναμνήσεις μας και όταν επιστρέφουμε στην πραγματικότητα πιάνουμε τον εαυτό μας να χαμογελά ασυναίσθητα.

Ας αφεθούμε λοιπόν για λίγο σ'αυτές τις στιγμές....


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου